I wanna be alone, okay?! (open)

Night spreidde haar vleugels en sloeg ze in een langzaam ritme op en neer. Ze keek neer op de eindeloze vlakte waar geen einde aan leek te komen. Leek. Night wist wel beter. Er was meer dan je met het Drakenoog kon zien. Als je ver genoeg door vloog... Voordat ze zelf doorhad wat ze aan het doen was, dook de DarkDragon Leader naar beneden. Ze schampte langs de rotsen en sloeg toen met haar vleugels, zodat ze weer naar boven zeilde. Wat is het leven op sommige momenten toch fijn, dacht ze. Ze schrok van de bijna aardige gedachte. Er kwam een lang, hoog geluid uit haar keel. Mijn gebied. Ze hoorde het nog lang door galmen terwijl ze nog verder steeg. Ze vroeg zich af waar ze heen ging, maar zoals gewoonlijk, als ze genoeg had van de rest van haar Pack, liet ze haar vleugels haar de weg wijzen. Het maakte haar trouwens ook niet uit waar ze heen ging, als het maar weg was. Op zulke momenten, als ze even genoot van het leven, wou ze alleen zijn. Alleen. Night hoopte dat er niemand haar kwam storen op haar doelloze reis door het Land of Rocks. Vaak was dat ook zo, maar nu voelde ze dat er iemand aan kwam, ookal was diegene nog een paar mijl verderop.

Can i join?

Paradox lag bij de Moonstone het was daar koud en nat maar daar woonden hij, het felle maan licht maakten hem wakker en voorzichtig keek hij rond naar de rotsen aan de wanden. Paradox sprong op spreiden zijn zwart witten vleugels en vloog omhoog waar een kleine doorgang zat met een kurken trekker door de door gang en liet zijn vleugels zien bij het licht van de maan. Hij vloog naar een boom en keek in de verten naar een tijdje zag hij een Darkdragon vliegen, hij kon al haar in de verten zien. Paradox vloog omhoog en vloog op haar af en smeten haar tegen de grond en keek haar aan, ter wel hij met zijn klauwen haar vast hield tegen de grond aan en sprak 'wie ben je en waar kom je vandaan!?' hij keek haar strak aan, hij wachten rustig op de reactie van de Darkdragon hij had nog steeds wraak op de leiders en allen packs daarom woonden hij alleen bij de moonstone...

Night voelde dat iets haar tegen de grond smeet. Ze kneep haar ogen dicht tegen het opwaaiende stof. Het ''iets'' hield haar ook tegen de grond gedrukt. Ze deed haar ogen open en keek recht in het gezicht van een Wanderer. `Wie ben je en waar kom je vandaan?' vroeg hij terwijl hij haar strak aan keek. Night keek strak terug. `Ik ben Night, Leader of the DarkDragons. Maar dat is na jouw tijd,' antwoordde ze rustig. Met een ruk maakte ze zich los uit de greep van de Wanderer. `En wie ben jij, indringer van mijn gebied, die mij aanvalt als ik over de Land of Rocks vlieg?' Ze bekeek haar tegenstander eens goed. Ineens haalde ze uit naar zijn vleugel. `Ga weg of ik vermoord je,' siste ze in zijn oor.

Paradox keek Night aan die sprak rustig: 'ik ben night the leader of the darkdragons. Maar dat is na jouw tijd.' Hij bekeek Night hoe ze zich los rukten met haar scherpen schubben, hij voelden weer het gras onder zijn poten dan alleen maar vieze schubben van de leider. Paradox rolden met zijn ogen toen Night niks bijzonders uitkraamden en zei 'mijn naam is paradox en ik ben uit dezen groep verstoten door jullie vorige leider, ik zal de toekomst veranderen van alleen packs en van alles.' hij hief zijn kop en sprak op een duidelijker toon: 'ik ben dus geen indringer ik was een darkdragon.' Hij bekeek Night aan en ging veder: 'waarschijnlijk begrijp je het niet net zo als je vorige leider die alles verkeerds vond ik zal het veranderen, jullie draken begrijpen niks.' met woeden in zijn ogen vloog hij omhoog en sprak 'dezen vergissing zal de duisternis op wekken dit alles jij begrijpt het niet.' Paradox vloog snel naar de grond 'sorry voor het uitleven van mijn gevoelens.' hij klonk nog boos maar was het nog niet en hij keek haar weer aan en zei niks.

`Ik ben geen indringer, ik was een DarkDragon,' hoorde Night de Wanderer zeggen. Ze zuchtte. `Waarschijnlijk begrijp je het niet, net zoals je vorige Leader, die alles verkeerd vond. Ik zal het veranderen. Jullie draken begrijpen niks,' ging hij verder. Hij steeg op. Night zag woede in zijn ogen. Vanbinnen knapte er iets in haar. Hoe durft die onbeschofte zak tegen mij te zeggen dat ik niets begrijp?! dacht ze, maar ze hield haar mond, omdat Paradox verder ging. `Deze vergissing zal de duisternis opwekken, dit alles. Jij begrijpt het niet.' Paradox vloog weer naar de grond. `Sorry voor het uitleven van mijn gevoelens.' Night bekeek de draak voor haar nog eens goed. `Hoe... durf... jij... te zeggen... dat ik... dat... niet... begrijp?!' zei ze met opeen geklemde kaken. Ze ging dreigend boven de Wanderer staan. `Hoe durf jij te zeggen dat draken niets begrijpen, terwijl je er zelf ook een bent?!' riep ze. Ze haalde uit naar zijn gezicht. `EN VERTEL ME DAN OOK EVEN WAT IK NIET BEGRIJP AAN DUISTERNIS!!! IK BÉN DE DUISTERNIS!' schreeuwde ze.

Paradox keek Night bitter aan en hoorden haar zeggen `Hoe... durf... jij... te zeggen... dat ik... dat... niet... begrijp?!' Paradox rolden met zijn ogen 'je lijkt te veel op je vader' snauwde hij duister. 'Hoe durf jij te zeggen dat draken niets begrijpen, terwijl je er zelf ook een bent?!' sprak Night als weerwoord, Paradox keek naar de grond en zei 'misschien denk jij dat maar toch.....' Night sprak er door heen: `EN VERTEL ME DAN OOK EVEN WAT IK NIET BEGRIJP AAN DUISTERNIS!!! IK BÉN DE DUISTERNIS!' schreeuwde ze. Paradox begon te glimlach en lachte daarna en sprak 'ik leef voor mijn werk, ik leef voor mijn bloed, ik leef voor me zelf, ik leef voor mijn groep en het leven is zoet en werk voor mijn droom, welkom in mijn zone en wat doe jij Night? alleen op jouw krijgers passen ik de toekomst reden, Night jij lijkt precies op je vader DE VORIGE LEIDER VAN DE DARKDRAGONS!' sprak hij vol respect. Hij sloot zijn ogen en keek haar diep aan en zei rustig 'en de duisternis ben jij niet ik ken genoeg duisternissen en Raptor heb ik vermoord.' lachten hij duivels.

`Ik leef voor mijn werk, ik leef voor mijn bloed, ik leef voor mezelf, ik leef voor mijn groep. Het leven is zoet en ik werk voor mijn droo. Welkom in mijn zone en wat doe jij Night? Alleen op jouw krijgers passen, terwijl ik de toekomst red, Night jij lijkt precies op je vader, DE VORIGE LEIDER VAN DE DARKDRAGONS!' zei Paradox. `En de duisternis ben jij niet, ik ken genoeg duisternissen en Raptor heb ik vermoord.' Hij lachte duivels. Night kneep haar ogen tot spleetjes. `Praat niet in mijn bijzijn over mijn vader!' siste ze. Ze haalde uit naar zijn kaak. `En ik ben wél de duisternis, en jij kan Raptor helemaal niet vermoord hebben, zwakkeling!' Night spuugde het laatste woord vol minachting uit.

Paradox keek naar het armzalige Nightje die sisten 'Praat niet in mijn bijzijn over mijn vader!' ze klonk kwaad maar gauw zei Paradox 'waarom niet.' hij staarde weg, 'elke leider zal mijn klauwen zien en mijn klauwen zijn ook het laatste wat je dan ook ziet.' zei hij voor de aanvulling. `En ik ben wél de duisternis, en jij kan Raptor helemaal niet vermoord hebben, zwakkeling!' sprak Night kwaad, Paradox begon te lachen en liet een hand vallen van Raptor die hij te voorschijn haalden. Paradox begon meer te lachen en zei 'en wat denk je nu Night?' Hij keek haar aan en zei 'en nu zal jij gaan.' Paradox sprong op Night af en deelde een klauw uit en beet in haar arm, Paradox had zijn manieren vond hij. Paradox rende om Night heen en maakte zich zelf onder naalden om daarna Night aan te vallen, hij dook en duwde Night omver en legde haar op de grond en ging met zijn poten op haar poten staan en hij liet haar vrij en zei 'wil jij nu? ik heb mijn kracht laten zien en straks weet je wel wat je opwachten staat, de dood.' Paradox keek haar aan en daagde haar uit.

Paradox begon te lachen en haalde de klauw van Raptor tevoorschijn. Dat kan niet! Het is gewoon niet waar! Maar Night wist dat het waar was. `En wat denk je nu, Night?' vroeg Paradox. Night keek hem woedend aan. Paradox keek terug. `En nu zal jij gaan.' Hij sprong op de draak af en sloeg haar, om haar vervolgens te bijten. Night was verrast door de aanval, maar liet zich niet kennen. Ze schopte Paradox en beet hem in zijn nek. Ineens rende Paradox om haar heen en verstopte zich onder de dennennaalden die op de grond lagen. Night keek boos naar het hoopje. Toen dook de Wanderer naar haar poten en duwde haar omver. Night haalde uit naar zijn gezicht en spuugde op zijn hoofd. Paradox ging met zijn hele gewicht op haar staan. Dat perste alle lucht uit haar longen, maar Night gaf zich niet gewonnen. Nog niet. Ze wou hem net bijten toen hij haar vrijliet. `Wil jij nu? Ik heb mijn kracht laten zien en straks weet je wel wat je te wachten staat. De dood,' zei hij. Hij keek haar aan en daagde haar uit. Night keek terug. Ze was woedend, maar het was gevaarlijk om nu Paradox aan te vallen. `Nee,' zei ze simpelweg. Ze keek hem uitdagend aan.

Paradox keek de ondeugende draak aan die sprak `Nee,' waarschijnlijk was Night te bang om nu te gaan sterven dacht hij. Paradox keek uitdagend Night terug en zei 'fijn, dan zal ik een voorstel doen: geef je stam met draken op want ja het helpt de toekomst en ik kom uit de toekomst Night dus..... wat word het een super erge toekomst waar ik in leef of een toekomst waar iedereen nog en leven heeft!' Paradox keek Night serieus aan en ging zitten. Paradox had nog steeds de arme van Raptor liggen en zei 'en als je me niet geloofd over het Raptor gedoe dan laat ik je wel dit zien.' Hij wachtte even, er viel kortte stilten en Paradox begon te graven en keek Night aan en haalde uit het gat Raptor's lichaam eruit en gooide het voor Night neer en wees naar de uit gekrapte kop van hem waar op stond: de toekomst zal een hel worden liefs Paradox. Langzaam begon Paradox te lachen en zei 'jou angst is een schaamte Night reken daar maar op.'