Het was nacht de maan scheen hoog in de lucht. Hij staarden naar de maan en keek naar de grond, zijn masiefen lijf lag over een rots. Langzaam sprong Paradox van de rots en vloog over de zee en stook zijn poot in het koele water, een ding wilden Paradoxs zeker de wraak aan de Packs. Na lange jaren had hij zijn hele leven iets geziendat de packs door het gevecht langzaam dezen wereld slopen. Paradox keek in de verte nog steets vliegend over de zee, hij zal en moest allen leiders uit moorden hoe dan ook wanneer dan ook. Hij landen op een steen en de steen voelden koud aan he. Paradox sloot zijn ogen en klaudenin de steen. he t was donker waarbij er maar een klein licht was van de maan zelf hate hij het licht. paradox was voorberijd voor dezen stap te zetten om de toekomst te redden.......
