The light of the lightstone

Langzaam ging Paradox naar zijn andere woon gebied de Lightstone, hij woonden bij de moonstone en de lightstone. Langzaam liep hij er naar toe en ging op een steen staan en sprak zacht woorden uit en sloot zijn ogen en spreiden zijn zwart witten vleugels en dacht bij zich zelf zal ik ooit de toekomst reden is het waar dat de gevechten tussen de packs goed komen? Ik vertrouw het niet meer... Met een zucht vloog hij weer naar beneden en keek naar zijn zwart witten lijf wat verbrand was door het tijd reizen, hij werd getraind om dit te doen en zal alles er voor doen om zijn bestemming te bereiken. Paradox keek naar de grond en zakten op de grond neer en legden zijn kop neer op zijn poten en keek naar zijn poten, hij had banden om zijn armen en blauwen poten aan de voor kant en waar zijn pols is zat nog een band met stekels. Paradox liep langzaam naar een riviertje en keek erin alsof hij het allemaal fout had maar snel schudden hij zijn kop en wist wat hij moest af maken en niks en niemand hield hem tegen en hij ging in gevechts moden hij keek in het rond en wachten af....
[OPEN]

Semirah stond aan de rand van haar terrirorium, uitkijkend over The Freelands. Het was nacht, en waaide hard. De wind gierde langs haar vleugels, wat een gillend geluid maakte. Ze snoof en trok haar vleugels nog dichter tegen haar aan zodat de hoge tonen minder werden; ze haatte dit geluid. Uit haar ooghoeken zag ze iets bewegen en toen ze haar kop er naartoe draaide, zag ze een zwart-witte schim zitten. Zo te zien was het een draak; sterk gebouwd, met horens en vleugels. Ze stak haar neus in de lucht en rook een vreemde- en vijandelijke geur. Ze vond het niet heel vreemd in The Freelands, maar dit wezen was té dicht bij haar territorium en ze besloot er op af te gaan. Met een behendinge beweging sprong ze van de rots af, met een doel om de draak te spreken, en te weten te komen wat het daar deed. Bovendien wist ze niet wie Raptor vermoord had, en ze was van plan op daar achter te komen. Half grommend- en snuivend liep ze naar het figuur toe.

Paradox wachtte en hield even zijn positie aan en hoorden ligt gegrom achter zich, hij draaide zich vliegens vlug om. Paradox wist dat het een Thunderdragon was en keek naar de draak en vloog een stukje om de jonge draak heen en stond naast haar, "waarom hoor jij bij een dragon stam? Weet zelf wat je in handen neemt, Raptor's slaafje.' zei hij en likte zijn klauw af. Paradox vloog omhoog en keek de jonge draak aan en lachte er naar. Paradox lande weer en keek de draak aan en zei rustig: 'jij begrijpt toch niks dus ik ga me er maar niet mee bemoeien.' Paradox draaide zich om en liep rustig weg en keek naar achter en lachte naar de draak en liep weer veder, hij maakte een onverwachte beweging en gooide de jonge draak tegen de grond en lachte naar haar en zei 'ik wist het, net zo naïef als Raptor.' Paradox liet haar vrij en ging zitten en legde zijn staart voor zijn poten en wachtte hoe de draak zou reageren....

De draak reageerde snel, en begon ook meteen met praten. Het was een mannelijke draak, en hij had vreemde zwart-witte patronen over zijn huid heen. Hij leek haar te kennen, al had ze geen idee waarom. “waarom hoor jij bij een dragon stam? Weet zelf wat je in handen neemt, Raptor's slaafje.”  Ondanks zijn onheispellende opmerking deed hij alsof het niks was, hij begon ongeïntreseerd zijn klauw te likken. Ze kneep haar ogen tot spleetjes.. Wat had die draak met Raptor te maken? Wat wist hij van hem? Waarom deed hij zo.. vreemd..? Wist hij misschien wie Raptor vermoord had? Of.. had hij… Ze keek de draak boos aan. Hij lachte gemeen en begon haar grondig te inspecteren vanuit de lucht. Hij nam alle tijd, en toen hij klaar was landde hij weer. Zijn gedrag beviel haar helemaal niet.
Hij keek haar aan, met zijn ijskoude ogen, en begon weer te praten. “Jij begrijpt toch niks dus ik ga me er maar niet mee bemoeien.” Hij draaide zich weer om en begon weg te lopen. Ze stond op het punt om te zeggen; “Ja, loop maar lekker weg, lafbek!” toen hij zich plotseling omdraaide, op haar sprong en haar tegen de grond drukte. “Ik wist het, net zo naïef als Raptor.” Weer lachtte hij, op zijn vreemde manier, en vervolgens sprong hij weer van haar af, en ging gewoon rustig zitten kijken naar Semirah, die nog kwetsbaar op de grond lag. Snel krabbelde ze overeind en keek beduusd naar de draak. Ze had niet eens iets gezegd, of een geluid gemaakt, nee. Die draak was.. echt heel vreemd. Ze snoof en keek de draak aan. “Ik maak niet eens een geluid en jij valt me gewoon aan. Je geeft me niet eens de tijd. Ik heb ook geen idee wie je bent, en jij doet alsof je mij al jaren kent. En WAT…” Ze hield even op met praten. “…Heb jij met Raptor te maken?” Ze wierp hem een heel doordringende blik toe, maar toen gleden haar ogen naar een ketting met een blauwe diamant eraan. Ze schrok en deinsde achteruit. Zij had zelf óók een ketting met zo’n diamant. En die droeg ze niet zo maar. “Wat.. Wat.. Die..”

Paradox keek de vrouwelijke draak aan die sprak “Ik maak niet eens een geluid en jij valt me gewoon aan. Je geeft me niet eens de tijd. Ik heb ook geen idee wie je bent, en jij doet alsof je mij al jaren kent. En WAT…” Ze hield even op met praten. “…Heb jij met Raptor te maken?” Paradox keek haar aan en zei 'zullen we het maar erop houden dat ik uit de toekomst kom en Raptor zo de toekomst vernietigt waar ik uit kom' Paradox zuchtten even de vrouwelijke draak zei zacht “Wat.. Wat.. Die..” Paradox bleef stil wat bedoelden ze vroeg hij zich af en keek de draak aan en opende zijn ogen en vroeg aanvallend 'hoe kom jij aan die ketting!?' Paradox kwam dichter naar haar toe en zijn diamant begon te gloeien en keek opzij en zei heel erg zacht: 'ze is echt geen vijand....' Het bleef even stil tussen de draken.

“Zullen we het er maar op houden dat ik uit de toekomst kom en dat Raptor zo de toekomst vernietigd waar ik uit kom.” Haar puppilen werden klein. Die.. Draak.. Ze snoof. Hij had veel met Raptor te maken, en ze vertrouwde hem helemaal niet. Plots maakte hij fel een reactie. “Hoe kom jij aan die ketting?!” Ze deinsde achteruit. Die ketting.. Hoe zij daar aan kwam..? Herrineringen doemden op en ze schudde haar kop. Ze ging niet vertellen hoe zij er aan kwam. Nee.. Nee.. Die ketting... De andere draak leek iets te mompelen, maar ze verstond het niet. Ze keek de draak aan. “Voordat we elkaar allemaal bijzondere verhalen gaan vertellen, lijkt het me beter om ons eerst even voor te stellen. Ik wil weten.. Of ik jou dat verhaal wel kan vertellen." Ze zwaaide met haar staart.
“Ik ben Semirah, Leader de Thunderdragons. Of eerlijk gezegt.. Iets wat vroeger de Thunderdragons was..” Ze wendde haar kop af en keek droevig naar de grond. “En wie ben jij..?”

Paradox keek de draak fier aan die rustig strak: “Voordat we elkaar allemaal bijzondere verhalen gaan vertellen, lijkt het me beter om ons eerst even voor te stellen. Ik wil weten.. Of ik jou dat verhaal wel kan vertellen." de draak zwaaide met haar staart. “Ik ben Semirah, Leader de Thunderdragons. Of eerlijk gezegt.. Iets wat vroeger de Thunderdragons was..” Ze wendde haar kop af en keek droevig naar de grond. “En wie ben jij..?” Paradox keek haar aan en herhaalde haar naam 'Semirah.... Ik weet wie je bent!' hij draaide zijn hevige kop op en keek weg. Paradox keek haar weer aan, 'wat ik al zei ik kom uit de toekomst en mijn naam is Paradox.' Hij keek haar goed aan en liep rustig een rondje en zei stilletjes 'het is echt haar, maar hoe?' Hij schudden zijn kop en keek met vollen ogen haar aan, 'jij bent het,' zei hij rustig. Paradox wende zich even ergens anders op en daarna op Semirah en sprak 'jij komt ook uit de toekomst maar waarschijnlijk weet je dat niet meer.....' het werd stil tussen de twee draken..

ps: Semirah vind je dit een goed idee?

Ze draaide haar kop omlaag toen ze terugdacht aan Raptor, en de Thunderdragons.  Maar toen de draak iets zei dat haar aandacht trok, ging haar kop nieuwsgierig weer omhoog. “Semirah…. Ik weet wie je bent!” Wat? Wat wist hij van haar?! Wat was er tussen Raptor en hem gebeurd? En waarom deed hij nu zo.. anders tegen haar? En wat was zijn naam? Hij vermeed even haar vragende blik maar keek haar toen weer aan. “Wat ik al zei ik kom uit de toekomst en mijn naam is Paradox.” Hij begon weer om haar heen te lopen, haar diep aankijkend. Hij mompelde weer iets in zichzelf, dit keer verstond ze het wel. “Het is echt haar, maar hoe?” Ze kneep haar ogen wantrouwend tot spleetjes. Die draak zat vol geheimen. Hij zuchtte even en stopte met rondcirkelen, - waar ze ondertussen heel onrustig van was geworden – en begon te spreken. “Jij bent het.” Zei hij. Ze snoof onrustig. Wat was zij? Was ze een- voordat ze verder kon denken vervolgde Paradox zijn zin.  “Jij komt ook uit de toekomst maar waarschijnlijk weet je dat niet meer…..” Nu was ze zo verbaasd dat ze moeite moest doen om een woord uit haar keel te krijgen. “WAT?!” ze snoof geschrokken en keek met kleine pupillen naar Paradox. “Waar ben je nou allemaal over aan het praten?! Wat weet jij van mij en Raptor?!  Hoe kan je bewijzen dat ik uit de toekomst kom?!” Ze begon te snuif-hijgen en zette een paar stappen achteruit. “Je lijkt wel krankzinnig!” Toen ze het laatste woord had gezegd, schoot er een flits door haar hoofd- een herinnering. En opeens… Rook die andere draak vaag bekend, een geur uit een ander leven… Het drong diep tot haar door en ze herhaalde het woord wat hij net had uitgesproken.. Een woord wat meer betekenis voor haar had dan ze zelf besefte.."...Paradox.."

Paradox staarden naar Semirah en hij keek haar aan en zei 'Semirah.. geloof me je komt uit de toekomst...' Paradox keek haar aan toen Semirah het niet begreep net zo als ieder ander, “WAT?!” Semirah snoof geschrokken en keek met kleine pupillen naar Paradox. “Waar ben je nou allemaal over aan het praten?! Wat weet jij van mij en Raptor?! Hoe kan je bewijzen dat ik uit de toekomst kom?!” Semirah begon te snuif-hijgen en zette een paar stappen achteruit. “Je lijkt wel krankzinnig!” Paradox keek haar aan en er kwam een stilte alsof er iemand was dood gegaan, hij keek haar aan en wilden iets zeggen maar toen begon ze "...Paradox.." Paradox keek haar aan en zei 'jouw familie had achter gelaten door de pack die je wilden of eigenlijk iedereen wilden vermoorden die geen vrede gaf en daarom ben ik hier om alle packs te vernietigen.'' Paradox keek naar de grond en zei 'en ik begrijp als je me niet wilt geloven maar, de packs wilden iedereen vermoorden.' Paradox werd stil en zei of sprak niks, de dodelijke stilten viel tot Paradox zijn mond opende en zei 'ik ben maar een kopie van mijzelf, ik ging dood door de packs maar ik kwam terug en werd bevolen om voor jouw te zorgen en de toekomst te veranderen.' Paradox stampte even in de grond en keek ernaar, 'kijk naar mijn gezicht, dat is gekomen door de vernietiging van de packs en ik was de enige met een paar andere dan die over waren gebleven en ik zag hoe de wereld kapot was en niks meer over van was en daarom zie ik er zo uit!' Paradox keek Semirah aan en vervolgden 'en toen vanaf die tijd begon ik te beseffen dat de packs dit hadden gedaan!!!!'

Eerst zij niemand wat, maar toen begon Paradox weer te praten. “Jouw famillie had achter gelaten die je wilden of eigenlijk iedereen wilde vermoorden die geen vrede gaf en daarom ben ik hier om alle packs te vernietigen.” Hij draaide zijn kop naar de grond. “En ik begrijp als je me niet wil geloven maar, de packs wilden iedereen vermoorden.” Ze deed haar bek- die was opengevallen- weer dicht en keek hem vijandig aan. Wat deed zij hier eigenlijk? Ze zou bij haar pack moeten zijn en de anderen helpen. Maar nee, ze stond hier met een bloedserieuze draak te praten die veel te geheimzinnig deed en beweerde dat ze uit de toekomst kwam. Ze schudde haar kop om die gedachte weg te halen. Ze was hier nu; ze kon niet meer terug. Ze moest opletten, anders verspeelde ze tijd. De draak, of Paradox, begon weer te praten.  “Ik ben maar een kopie van mezelf, ik ging dood door de packs maar ik kwam terug en werd bevolen om voor jou te zorgen en de toekomst te veranderen.” Hij leek gefrustreerd en schraapte met zijn klauw over de grond, alsof hij tegen zichzelf aan het praten was. “Kijk naar mijn gezicht, dat is gekomen door de vernietiging van de packs en ik was de enige met een paar andere dan die over waren gebleven en ik zag hoe de wereld kapot was en niks meer over van was en daarom zie ik er zo uit!” Hij leek in zichzelf gekeerd, maar draaide zijn kop plotseling in haar richting en vervolgde zijn verhaal. “En toen vanaf die tijd begon ik te beseffen dat de packs dit hadden gedaan!” Het moest even tot haar doordringen wat hij had gezegd. Op het eerste gezicht zou je denken dat hij gestoord was, met zijn littekens en zijn rare opmerkingen, maar hij was bloed, gewoon bloedsirieus. Dus of hij was inderdaad gek, of hij vertelde de waarheid, en zijn voorspellingen leken te kloppen. Maar hij wou de packs  vernietigen. Hij wou ze gewoon vernietigen. En dat, als hij dat wou, was hij even slecht als de packs. Misschien zelfs slechter. De Peregrin wouden macht, ze waren gewoon zo. Dat was hun soort. Maar als je nou letterlijk, gewoon iedereen wou vermoorden omdat dat het ‘goede’ was, dan zou ze daarmee niet akkoord gaan. Nooit. Opeens drong een afschuwlijke waarheid tot haar door. Ze knipperde, hielt op met naar de grond staren en gromde zacht. “Jij hebt Raptor vermoord hé, omdat dat het ‘goede’ was.” Ze snoof en zette een paar stappen achteruit. “Nou geloof me, Paradox, dat was niet goed. ” Ze spuugde het woord uit alsof het een rot stuk vlees was. “Waarom dat, Paradox.. Waarom.” Ze begon hem niet meer te zien als een vreemdeling, maar als een vijand. Ze begon nu luid te grommen.



(Oke Semirah heeft een rothumeur sorry. xD Neem het haar niet kwalijk, ze hield van Raptor.)